ΚΛΕΙΣΤΑ ΚΑΤΑΓΜΑΤΑ ΚΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΟΣΤΕΟΣΥΝΘΕΣΗ

Δ. Βερέττας, Κ. Καζάκος, Α. Χατζηγιαννάκης, Α. Βερβερίδης, Χ. Μπογιατζής, Β. Ράπτης.

Για την αντιμετώπιση των κλειστών καταγμάτων της διάφυσης της κνήμης έχουν περιγραφεί και εμφανιστεί διάφορες τεχνικές σταθεροποίησης όπως μέθοδοι συντηρητικής θεραπείας, κλειστή ή ανοικτή ενδομυελική ήλωση, η οστεοσύνθεση με πλάκα και βίδες καθώς και η εξωτερική οστεοσύνθεση.
Σκοπός της εργασίας είναι η αξιολόγηση της εξωτερικής οστεοσύνθεσης στην αντιμετώπιση των κλειστών καταγμάτων της διάφυσης της κνήμης.

ΥΛΙΚΟ - ΜΕΘΟΔΟΣ

Στην Ορθοπεδική Κλινική του Γ.Π.Ν. Αλεξανδρούπολης αντιμετωπίσαμε με την μέθοδο αυτή 26 κλειστά κατάγματα της κνήμης σε 24 ασθενείς (19 άνδρες και 5 γυναίκες) ηλικίας από 14 - 82 ετών. Στις 13 περιπτώσεις αιτία του κατάγματος ήταν υψηλής ενέργειας βία από τροχαίο ατύχημα, στις 6 ήταν εργατικό ατύχημα ενώ σε 4 ήταν πτώση από ύψος και σε μια μόνο περίπτωση αιτία ήταν αθλητική κάκωση. Οι μισοί από τους ασθενείς ήταν πολυκαταγματίες ή πολυτραυματίες.
Από πλευράς μορφολογίας ήταν 4 συντριπτικά, 8 εγκάρσια, 6 σπειροειδή, 4 λοξά και 4 διπολικά κατάγματα. Εντοπίζονταν 15 στο μέσο τριτημόριο, 7 στο κάτω και 4 στο άνω τριτημόριο. Σε δύο ασθενείς υπήρχε αμφοτερόπλευρο κάταγμα κνήμης.
Η εφαρμογή της εξωτερικής οστεοσύνθεσης έγινε σε όλες τις περιπτώσεις αμέσως μετά τη σταθεροποίηση της γενικής τους κατάστασης με γενική αναισθησία και μετά από κλειστή ανάταξη του κατάγματος. Σε 3 πολυκαταγματίες η ανάταξη και η εφαρμογή της εξωτερικής οστεοσύνθεσης έγινε στη Μ.Ε.Θ. κατά τη διάρκεια που ο ασθενής ήταν στον αναπνευστήρα.
Εξωτερική οστεοσύνθεση τύπου Orthofix επιλέχθηκε σε 19 περιπτώσεις, 5 τύπου STAR 90 και 2 τύπου Hoffmann. Όπου επέτρεπε η γενική κατάσταση του ασθενή αυτός εξήρχετο του νοσοκομείου την μεθεπομένη ημέρα.
Η παρακολούθηση των ασθενών γίνονταν στα Ε.Ι. με εξέταση ανά μήνα μέχρι την παγίωση του τελικού αποτελέσματος. Επιμελής καθαρισμός των πυλών εισόδου των βελονών συνιστάτο 3 φορές την εβδομάδα και δυναμοποίηση, όπου το επέτρεπε ο τύπος του κατάγματος και το σύστημα της Εξωτερικής Οστεοσύνθεσης, γινόταν την 4^η εβδομάδα.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

Από τα 26 κατάγματα, πωρώθηκαν με τη μέθοδο αυτή και χωρίς καμιά άλλη παρέμβαση τα 21. Ο χρόνος πώρωσης κυμάνθηκε από 2 - 8 μήνες (Μ.Ο. 4,5 μήνες). Σε 5 ασθενείς χρειάστηκε μετατροπή της μεθόδου (ποσοστό 19,2 %). Απ' αυτούς στον 4^ο έγινε αλλαγή της μεθόδου με λειτουργικό γύψινο επίδεσμο τύπου Sarmiento μετά από 4,5 μήνες λόγω καθυστερημένης πώρωσης, ενώ σε μια ασθενή η εξωτερική οστεοσύνθεση αντικαταστάθηκε με πλάκα και βίδες στον 3^ο μήνα λόγω καθυστερημένης πώρωσης και μη ικανοποιητικής θέσης του κατάγματος.
Μόνο ένας ασθενής εμφάνισε φλεγμονή 2 βελονών που θεραπεύτηκαν επιτυχώς και δε χρειάστηκε να αφαιρεθούν.

ΣΥΖΗΤΗΣΗ - ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Η εξωτερική οστεοσύνθεση σαν μέθοδος συγκράτησης στα κατάγματα της κνήμης συνιστάται κυρίως σε περιπτώσεις ανοικτών καταγμάτων με βλάβη μαλακών μορίων II και ΙΙΙ βαθμού. Επίσης έχει ενδείξεις σε κλειστά κατάγματα πολυτραυματιών ασθενών γιατί έχει σαν πλεονέκτημα την ταχεία εφαρμογή και μικρού βαθμού επιβάρυνση του ασθενούς.
Στις περιπτώσεις του υλικού μας η εξωτερική οστεοσύνθεση εφαρμόσθηκε σαν κύρια μέθοδος ακινητοποίησης σε κλειστά κατάγματα κνήμης ασθενών που είτε ήταν πολυτραυματίες είτε όχι.
Η επιλογή της μεθόδου στα κλειστά κατάγματα της κνήμης κρίνεται ως μια απλή στην εφαρμογή και ασφαλής μέθοδος, που εξασφαλίζει πώρωση του κατάγματος σε ικανοποιητικό χρονικό διάστημα, μικρή επιβάρυνση του ασθενούς, ταχεία κινητοποίηση, βραχεία νοσηλεία στο Νοσοκομείο και αποφυγή δεύτερης χειρουργικής επέμβασης για την αφαίρεση των υλικών.

Επιστροφή στην αρχική σελίδα Επιστροφή στη σελίδα περιεχομένων
Επιμέλεια σελίδας: Χρήστος Μπογιατζής orthoalexpgna@gmail.com